La dimenjada passada, èrem 4 esperantistas de la region a participar al « rencontre internationalista » tradicional que ongan coincidissiá amb l’« Iberia Renkontiĝo », le rencontre iberic organizat alternativament de las associacions de joves esperantistas portugueses, espanhòls o catalans.
Les rencontres catalans d’esperanto sabon combinar a l’encÒp la convivialitat, la fèsta e un programa ric de conferéncias de naut nivèl e de talhièrs variats.
Le de l’ArbÒç, per ieu, qu’èra le ueiten dejà! L’ocasion de descubrir una vila novèla, una region novèla, de tornar véser las coneissenças e les amics… E aqueste cÒp, èra l’escasença tanbens de descubrir un lÒc dels que ne calriá pertot, dins cada vilatge, dins cada barri, l’atenèu arbocenc, espaci de convergéncia de luchas, d’escambis, d’informacions, d’activitats culturalas… Aquelis atenèus, populars, autogerits, non mercantilistas, recampon sovent en Catalonha, en Espanha, personas e collectius qu’Òbran a la conscientizacion politica, a la transformacion sociala, a l’emancipacion individuala e collectiva. D’aquela passa, entre la crisi, la politica liberala dels govèrnaments, las talhas dins les servicis socials e le referendum d’autodeterminacion previst en novembre, le projècte de lei contra l’avÒrtament… son pas las luchas que mancan… A l’atenèu avián previst tanbens un cors d’esperanto per debutants, e èron una brava quinzena de catalans a començar lor aprendissatge a l’ocasion del rencontre.
Amai s’i es fait un talhièr d’escambis sus las collaboracions possiblas entre la wikipèdia en catalan e la en esperanto. En defÒra dels discussions amb les actius de l’atenèu, del programa dels tres jorns e en un jorn e mièg solament, qu’ai aprofitat: – d’un talhèr de danças tradicionalas del mond, – d’una presentacion del folclÒre local e de la dança de l’ase de l’ArbÒç (fotÒ), – d’une visita de la vilÒta per un professional, traduita en esperanto, – d’una presentacion del musèu d’esperanto de Subirats, autra vila del Penedés, – d’un cors sul rÒtle des sufixes verbals -ig- et -iĝ- en esperanto. Ara, tot es clar coma l’aiga de la font! – de duas conferéncias fÒrt interessantas, una sus la justícia lingüistica del punt de vist de sa mesura, de son evaluacion possibla per estat o region del mond, projècte que pÒrtan unis cercaires e lingüistas dins le quadre de l’UEA (l’associacion mondiala d’esperanto) e l’autra del punt de vist de l’ensenhament de las lengas, de qué soscar! – e de dus concèrts amb divendres les Llunatics, grop local punk-trad-festiu e dissabte amb Joan Catala, en acostica, le cantaire de No em toques, un esperantista plan conescut que canta en catalan, e enfins amb le nÒstre Jomo que totjorn ne torni escotar amb plaser le repertÒri multilingüe. Encara un cÒp, l’esperanto es estat le mieu tunèl de Puègmorens cap a al cultura catalana e sul camin per tornar, passat un pont, me som dita qu’aquel articlÒt, l’anavi escriure en occitan! Se ne volètz saber mai, escotatz las emissions d’Esperanto Magazino que venon, le diluns de 8 a 9 del ser sus Canal Sud.
Que som a montar un petit reportatge sul rencontre e sus l’atenèu. Fins aviat!
